Είναι
σύνηθες στον χώρο της ακαδημαϊκής
κοινότητας, της πολιτικής και της
θρησκείας, να ακούμε τη λέξη «δογματισμός»
να χρησιμοποιείται υποτιμητικά. Πολλοί
άνθρωποι την έχουν ακούσει, χρησιμοποιήσει
ή έχουν αποκαλεστεί «δογματικοί» από
πολλούς που εκσφενδονίζουν απερίσκεπτα
τον όρο, για τον έναν ή τον άλλο λόγο.
Η
λέξη «δογματισμός» έχει ιδιαίτερη
σημασία για εμάς, γιατί με αυτό που
έχουμε να κάνουμε εδώ δεν είναι ο
«δογματισμός» με μια συγκεκριμένη
έννοια (η οποία μπορεί να θεωρηθεί ότι
είναι η αποδοχή κάποιων αρχών πέρα από
στοιχεία και αντίλογους), αλλά ο
«δογματισμός» με μια αφηρημένη έννοια
η οποία στερείται υλιστικής ανάλυσης.
Η εφαρμογή του όρου με τέτοιο τρόπο
μπορεί να χρησιμεύσει μόνο στη σύγχυση
και την αποδυνάμωση των πεδίων των
πρακτικών στα οποία εφαρμόζεται.